تشخیص و درمان مبتنی بر نشانهها
در مزاج شناسی، هر فرد بر اساس خصوصیاتی که به وی نسبت داده میشود، به یکی از چهار مزاج گرم و خشک، گرم و تر، سرد و خشک و سرد و تر تعلق دارد. برای هر نوع مزاج، درمان های خاصی وجود دارد که باعث بهبود وضعیت سلامتی افراد خواهد شد. به عنوان نمونه، برای فردی که در مزاج گرم و خشک است، درمانهای سرد کننده و مرطوب کننده مفید است، در حالی که برای فردی که در مزاج سرد و خشک است، استفاده از روشهای پر گرمایی و رطوبتدهی مزید دارد.
استفاده از مزاج شناسی در تشخیص و درمان انواع بیماریها، در تشخیص صحیح و درمان کفایتبخش بسیار مهم است. برای مثال، روشهای درمانی طب سنتی برای برخی بیماری ها مثل سوزش معده، خلط دهان، دیابت و بیماری های مفصلی به شدت به تشخیص ویژگی های مزاج ویژه فردی که با آن بیماری رو به رو هست، بستگی دارد.
بنابراین، شناسایی وضعیت مزاج فرد قبل از تشخیص و درمان بسیار مهم است. این شناسایی وضعیت مزاج، پزشک را قادر میسازد تا سبک درمانی را بهترین شکل با توجه به مزاج و وضعیت بدنی فرد تعیین کند و در نتیجه، بهبود سلامت جسمی و روانی فرد را تسهیل و تسریع کند.
همچنین در طب سنتی ایرانی، تشخیص و درمان بیماری ها با استفاده از دو روش عمده انجام می شود که به شرح زیر است:
۱. برای تشخیص بیماری، پزشک با استفاده از مواردی مثل شنوایی، بینایی، تنفس و حرکت اجزای بدن، علاوه بر انجام بررسی های شناور بدنی بیمار، سعی در جمع آوری اطلاعات بیشتر در مورد بیماری و علایم آن دارد. برای تشخیص بیماری، پزشک معمولاً از روش هایی مانند عصاره گیری، خون شناسی، اخترامرزی، اختراعات کلینیکی و تست هایی که طرح بالینی دارند، استفاده می کند.
۲. در برخی از موارد، درمان با استفاده از دارو های طب سنتی یا گیاهی، تغذیه غذایی، حرکات بدنی خاص، استراحت، ماساژ و انجام فعالیت های روحی و ذهنی انجام می شود. پزشکان طب سنتی ایرانی معتقدند که برای درمان بیماری، باید روش مناسبی را برای هر بیماری بر اساس ویژگی های بیمار در نظر گرفت و با استفاده از روش هایی که برای آن افراد مناسب هستند، درمان را انجام دهند. به عنوان نمونه، برای درمان بیماری های قلبی در طب سنتی، استفاده از گیاهانی مانند نعناع و شوید مفید است، در حالی که برای بیماری های پوستی، می توان از روغن های طبیعی مانند روغن گل سرخ و مرزنجوش استفاده کرد.
یک پاسخ
سلام